تاریخچه عمل زیبایی بینی

تاریخچه عمل زیبایی بینی –

پزشکی به نام sushtota پدر عمل زیبایی بینی، که عمل زیبایی بینی را احیاء نمود. جراحی زیبائی بینی (عمل زیبایی بینی احیاء شده) اولین بار در هند باستان و توسط پزشکی به نام ayvrvedic suchruta (800 سال پیش از میلاد) کسی که ترمیم بینی را در کتاب sushrota samhita
(500سال پیش از میلاد) شرح داده بود، رشد یافت.

طبیب soshruta و دانشجویان پزشکی وی، تکنیک های جراحی پلاستیکرا برای ترمیم بینی، اندام های تناسلی، لاله گوش وغیره، که به دلیل مجازات های نظامی یا جنایی و یا مذهبی قطع عضو شده بودند را به کار بستند.
ساشرو تا روش Forheod Flaprhinoplast  را که هنوز استفاده می شود را نیز به کار برد.
در کتاب ساشروتاسامهیتا، این پزشک جراحی بینی هندی مدرن را با عنوان (Nasikasandha) شرح می دهد.

در طول امپراطوری رم (27 سال قبل از میلاد تا 476 سال پس از میلاد) نویسنده دایره المعارف، اولوس کرنلیوس سلسوس(25 سال قبل از میلاد تا 50 سال بعداز میلاد) دایره المعارف 8جلدی پزشکی را منتشر نمود14 سال پس از میلاد) که در آن تکنیک های جراحی پلاستیک و روش های تصحیح و ترمیم بینی و سایر قسمت های بدن را شرح داد.

در دربار امپراطور رم شرقی، ژولیوس آپوستیت(363-331 پس از میلاد) ، طبیب سلطنتی اوریباسیوس (400-320 پس از میلاد) کتاب 70 جلدی کنیسه(پرستشگاه یهود) در قرن چهارم پس از میلاد تألیف نمود که در آن ترمیم نقص های صورت با استفاده از بخیه های ظریف را توضیح داد. این نوع بخیه ها باعث می شوند که زخم های جراحی بدون اینکه گوشت صورتاز حالت طبیعی خود خارج شود،‌التیام یابند.

چگونه استخوانی که در معرض جراحت قرار گرفته و پوست روی آن آسیب دیده را تمیز کنیم، چگونه مانع از عفونت بافت آسیب دیده شویم، و چگونه روند بهبود را تسریع ببخشیم و چگونه برای ترمیم گونه ها، ابروها، و بینی آسیب دیده از خود لایه نازک پوست که از خودش مشتق شده استفاده کنیم تا چهره طبیعی بیمار را به وی برگردانیم.

با این وجود، در طول قرون وسطی اروپا(قرون 5تا15 پس از میلاد) که به دنبال فروپاشی امپراطوری روم بود.(476 پس از میلاد)
دانش جراحی پلاستیک آسیائی قرن پنجم مربوط به ساشروتاسامهیتا تا قرن دهم پس از میلاد برای غرب ناشناخته مانده بود، با انتشار کتاب راهنمای پزشک انگلوساکسون به زبان انگلیسی قدیم (Bald’s leech book). ترمیم شکاف لب(لب شکری) شرح داده شد.

Leech book به عنوان یک کتاب پزشکی به این دلیل قابل توجه است که بیماری های مزمن را به دسته های طب داخلی و طب خارجی طبقه بندی نموده است و هرجا که لازم بوده درمان های گیاهی ونیز دعا و جادوهای فوق طبیعی را نیز عرضه کرده است.
پزشک عثمانی جراح بینی(1468-1385) در قرن یازدهم در دمشق، پزشک عرب (Ibn Abi Usaibia) 1270-1203 کتاب ساشروتاسامهیتا را از سانسکریت به عربی ترجمه نمود. در آن زمان، کتاب پزشکی ساشروتا از عربستان به ایران و مصر سفر کرد و در قرن پانزدهم طب اروپایی غربی به عنوان اطلس پزشکی با آن آشنا شد.
در میان تکنیک های جراحی وی یک روش کوچک کردن سینه نشان داده شده است.
در ایتالیا،Gaspare Tagliacozzi (1599-1546) استاد جراحی و آناتومی دانشگاه Bologna کتابی را منتشر کرد به نام (جراحی نقص ها توسط ایمپلنت 1597) که یک راهنمای تکنیکی دستورالعملی برای جراحی های ترمیم زخم های صورت در سربازان بود. مثال ها نشان می دهد که عمل زیبایی بینی از ساقه اصلی عضله ی دوسربازوئی برای پیوند استفاده می کرده اند.

 

تکنیک عمل زیبایی بینی هندی مربوط به قرن پنجم قبل از میلاد در قرن هجدهم توسط طب غربی کشف شد. زمانیکه جراحان کمپانی هندشرقی، توماس کروزو و جیمز فایندلی روش هایراینوپلاستی هندی رادر محل اقامت انگلیسی ها در پونا توضیح دادند.
جراحان در مجله مادراس تصاویر مراحل جراحی زیبایی بینی و نتایج ترمیم بینی را به زبان انگلیسی منتشر کردند. بعدها در اکتبر 1794، پزشکان در مجله Gentleman لندن یک گزارش مصور چاپ کردند که گونه دیگری از روش ساشروتا بود که 23 قرن قبل از آن شرح داده بود.
در 1815 دکتر کارل فردیناند کتابی در مورد بازسازی بینی انسان نوشت. در یک کاغذ پاپیروس مربوط به مصرباستان، جراحی زیبایی بینی به عنوان جراحی پلاستیک برای بازسازی بینی قطع شده شرح داده شده است. در آن زمان و با آن فرهنگ یکی از مجازات های نظامی، سیاسی، مذهبی و جنایی قطع کردن اندام به ویژه قطع کردن بینی بوده است.
تکنیک عمل زیبایی بینی هندی در طب اروپای غربی در قرن نوزدهم ماندگار شد. دربریتانیای کبیر ژوزف کنستانتین (1846-1764) کتابی به نام(توصیف دو جراحی موفق برای ترمیم بینی آسیب دیده 1815) که در آن دو عمل عمل زیبایی بینی شرح داده شده بود: ترمیم بینی ای که درجنگ مجروح شده و بازسازی بینی ای که از طریق آرسنیک آسیب دیده است.
دانشمند John ferredich که در یکی از متون بنیادی جراحی پلاستیک شرکت کرد.

در آلمان تکنیک راینوپلاستی توسط جراحانی نظیر استاد جراحی دانشگاه برلین کارل فردیناندون گراف(1840-1787) تصحیح شد. وی کتاب بازسازی بینی را در سال 1818 منتشر ساخت که در آن 55 روش تاریخی جراحی پلاستیک را شرح داد.( عمل زیبایی بینی، ایتالیایی و …) هم چنین وی روش ابتکار خودش(استفاده از بافت بازوی بیمار) و شیوه جراحی ترمیم پلک چشم، شکاف کام  وشکاف لب را در آن توضیح داد.
دانشمندی به نام Johann Friedrich Dieffenbach (1847-1794) که یکی از نخستین جراحانی بود که پیش از انجام عمل عمل زیبایی بینی بیمار را بی هوش می کرد، کتاب (جراحی موثر) را منتشر نمود.(1845) . این کتاب به یک کتاب مرجع در زمینه جراحی پلاستیک و پزشکی تبدیل شد.

علاوه برآن فردی به نامJacques Joseph (1934-1865) کتابی به نام عمل زیبایی بینی و سایر جراحی های پلاستیک صورت 1928) را منتشر کرد که در آن تکنیک های اصلاح شده جراحی برای عمل جراحی کوچک کردن بینی از طریق شکاف درونی را شرح داد.

در ایالات متحده در سال 1887 متخصص گوش و حلق و بینی، جان اورالاندو رو(1915-1848) اولین راینوپلاستی مدرن داخل بینی را انجام داد،(راینوپلاستی بسته). وی در مورد این عمل جراحی ساده) در سال 1887 گزارش داد و در مورد ترمیم بدشکلی بینی قوزدار توضیح داد.

در اوایل قرن بیستم درسال 1902، Freer و در سال 1904، Killian به ترتیب در روش SMR یا سیتوپلاستی با برش زیرمخاطی جهت ترمیم انحراف بینی پیشگام شدند. آنها بافت موکوپریکوندریال را بالا کشیده و تراشیدند. در سال 1921 A.Rethi روش عمل زیبایی بینی باز با مشخصه ایجاد شکاف در Columella به منظور تسهیل در بازسازی نوک بینی را معرفی نمود.
در سال 1929، Metzenbam, peer اولین عمل جراحی تیغه انتهایی بینی را انجام دادند، که از پیشانی نشأت گرفته بود. در سال 1947، Marrice H.Cottle (1981-1898) جراحی اندونازال انحراف تیغه بینی را با حداقل ایجاد شکاف ومحفوظ ماندن سپتوم از صدمه را انجام داده است. بنابراین، وی از برتری کاربردی شیوه راینوپلاستی بسته حمایت کرد.
در سال 1957، A.Sercer از روش عمل زیبایی بینی باز طرفداری کرد چرا که از نظر وی در این روش دسترسی به حفره بینی و سپتوم راحت تر صورت می گیرد.
با این وجود، در میانیه ی قرن بیستم، برخلاف اصلاحاتی که در روش عمل زیبایی بینی باز صورت گرفت، شیوه معمول عمل زیبایی بینی جراحی زیبایی بینی اندونازان بود. تا سال 1970 زمانیکه Padocan اصلاحات تکنیکی اش را ارائه کرد از شیوه عمل زیبایی بینی باز حمایت کردWilfred S.Goodman در اواخر سال 1970 و Jack P.Gunter در سال 1990 نیز وی را تأیید کردند.
S.Goodman با مقاله External approach to Rhinoplasty در سال 1973 باعث پیشرفت فنی عمل زیبایی بینی شد که در آن مقاله تغییرات تکنیکی اش را گزارش نمود و شهرت روش عمل زیبایی بینی باز را افزایش داد.

در سال 1982، Jack Anderson اصلاحاتش را در مورد تکنیک عمل زیبایی بینی در مقاله open rhinoplasty An assessment گزارش نمود.
طی سال 1970 بخش عمده ی درخواست های عمل زیبایی بینی باز مربوط به بیمارانی بود که برای اولین بار می خواهنداین عمل را انجام دهند نه افرادی که برای بار دوم و جهت برطرف کردن مشکلات جراحی ناموفق قبلی می خواهد بینی شان را جراحی کنند.

در سال 1987، در مقاله External approach for secondary rhinoplasty ، Jack P.Gunter تأثیر روش عمل زیبایی بینی باز را در عمل زیبایی بینی های ثانویه شرح داد. تکنیک های وی مدیریت عمل زیبایی بینی ناموفق را بهبود بخشید. از این رو عمل عمل زیبایی بینی هندی 600 سال پیش از میلاد و سایر گونه های آن عمل زیبایی بینی ایتالیایی ، روش carpu و…) نشأت گرفته است. و روش عمل زیبایی بینی بسته یا اندونازال که ویژگی آن شکاف های داخلی بود که به جراح پلاستیک اجازه می داد تا اصلاحاتی که در بینی صورت گرفته را لمس و احساس کند.