مضرات پرخوری برای کبد

مضرات پرخوری برای کبد –

راز سلامتی، شادی و پرانرژی بودن … پرهیز از پُرخوری است! حتی زیاده‌روی در خوردن غذاهای سالم نیز سبب مشکلاتی برای سلامت بدن می‌شود. در واقع علائمی که بسیاری از افراد، هر روزه تجربه می‌کنند، مانند تیرگی دور چشم، خستگی، درد مفاصل، آکنه و ریفلاکس معده در اثر پُرخوری است! همه‌ی ما گاهی، به ویژه هنگام تعطیلات پُرخوری می‌کنیم. آیا پس از یک شب پرخوری، صبح با کسالت بیدار شده‌اید؟ این کسالت صبحگاهی مربوط به پرخوری شبانه است! گرچه افراد زیادی هستند که به طور خاص دارای «اختلال پرخوری» هستند اما منظور ما در اینجا واقعاً این افراد نیستند. بسیاری از ما اغلب پرخوری می‌کنیم چون از خوردن لذت می‌بریم، یا در استرس و خستگی ناشی از کم خوابی هستیم یا به دلیل غذانخوردن طولانی، فقط خیلی گرسنه هستیم. در واقع این مشکل جدی جامعه‌ی امروزی است و دلیل اصلی چاقی است که خود منجر به بیماری‌هایی نظیر دیابت، ، بیماری‌قلبی، سرطان و بیماری‌های کبدی می‌شود. فهرست زیر نشانه‌هایی است که در اثر پرخوری مکرر و حتی گهگاه بوجود می‌آید:

• اضافه وزن ، چاقی

• چاقی شکم

• رفلاکس و سوءهاضمه

• خستگی به ویژه پس از صرف غذا

• تیرگی دورچشم

• آکنه

• کج خلقی، افسردگی، استرس یا اضطراب

• تیرگی افکار، یا کمبود تمرکز فکری

• اختلال خواب به ویژه در شب

• دشواری از خواب بیدار شدن در صبح

این نشانه‌های اولیه پرخوری هستند و اگر اشتها را کنترل نکنیم با مشکلات جدی‌تری که ذکر شد مواجه خواهیم شد.

پرخوری و بیماری کبد

در واقع چاقی یکی از دلایل اصلی آسیب کبدی در بیشتر کشورهاست! کبد چرب غیرالکلی (NAFLD) در حال افزایش است و دلیل اصلی آن چیست؟ … پُرخوری!

بر آورد می‌شود 10 تا 20 درصد  افرادی که مبتلا به کبد چرب هستند اگر شیوه‌ی زندگی خود را تغییر ندهند، به سیروز کبدی مبتلا شوند و در این مرحله تنها راه نجات زندگی بیمار، پیوند کبداست.  ارتباط آن با چاقی به این معنی است که بسیاری از افراد مبتلا به کبد چرب در اثر عوارض مرتبط با بیماریهای قلبی عروقی جان خود را از دست می‌دهند تا در اثر ابتلا به سیروز کبدی. اگرکبد نتواند کار خود را به خوبی انجام دهد، خون به اندازه‌ی کافی تصفیه نمی‌شود. در واقع بیماریکبد چرب خیلی مهمتر و جدی‌تر از هپاتیت C‌ است.

پرهیز از پُرخوری

پرخوری سبب نوعی از فرآیندهای هورمونی و متابولیک می‌شود که معمولاً برای رهایی بدن از حجم زیاد غذا انجام می‌شوند. این به آن معنی است که بیشتر آنچه می‌خورید به  چربی تبدیل و ذخیره می‌شود. غذای بیش از اندازه ممکن است چرخه‌ی ناسالمی ایجاد کند: پانکراس برای فرآوری قند و زدودن آن از خون، مقدار زیادی انسولین ترشح می‌کند. ترشح انسولین متوقف نمی‌شود تا زمانی که مغز احساس کند که میزان قندخون به سطح بی‌خطر رسیده است. به هر حال مغز نیز، زمانی چنین دستوری می‌دهد که مقدار زیادی قند از خون خارج شده است. در نتیجه سطح قندخون پایین می‌آید و شما احساس گرسنگی، خستگی، گیجی و بدخلقی می‌کنید و برای رفع این حالت بیشتر می‌خورید و به طور خاص به شیرینی‌جات و کربوهیدرات میل بیشتری می‌یابید.  با بهبود حساسیت به انسولین در بدن می‌توان به این چرخه‌ی نادرست پایان داد.

بهبود حساسیت به انسولین 

توصیه‌های زیر به بهبود حساسیت به انسلوین و حفظ سطح قندخون به مدت طولانی‌تر کمک می‌کند و علاوه در پرهیز از پرخوری به شما یاری می‌رساند:

1. بطور روزانه ورزش کنید.

2. قند و فروکتوز فرآوری شده را از رژیم غذایی‌تان حذف کنید، یعنی موادی مانند آبمیوه‌ها، نوشیدنی‌های میوه‌ای و میوه جات خشک، شیره‌ی ذرت، خرما و انگور . در عوض از میوه‌جات تازه و کامل استفاده کنید.

3. غذاهای دارای چربی اشباع نخورید. چرب‌های اشباع سلامت کلی بدن را به خطر می‌اندازند و مانع استفاده از قندخون و سبب مقاومت به انسولین می‌شوند. روغن‌های هیدروژنه مثالی از آنها هستند.

4. دارچین بیشتری به غذاهایتان بیافزایید. مطالعات بسیاری نشان داده که دارچین از طریق افزایش جذب گلوکز عملکرد متابولیک حساسیت به انسولین را بهبود می‌بخشد. می‌توانید دارچین را بصورت دمنوش میل کنید یا به قهوه یا چای بیافزایید. دارچین می‌تواند در قهوه جایگزین شکر شود.

5. وعده‌های غذایی‌تان را حذف نکنید و هر زمان که احساس گرسنگی می‌کنید یک میان وعده سالم مانند یک سیب، کیوی، یا گلابی متوسط بخورید.

6. حجم وعده‌های غذایی را کم کنید به ویژه هنگامی که به رستوران می‌روید. حجم غذای رستوران‌ها معمولاً خیلی بیشتر از نیاز یک فرد است. همیشه پیش از سیری کامل دست از غذاخورن بردارید.

7. بین وعده‌های غذایی، آب بیشتری بنوشید.

8. غذاهای پرفیبر بخورید. سبزیجات، حبوبات و غلات کامل استفاده کنید. هر روز مقداری میوه بخورید، برنج قهوه‌ای را جایگزین برنج سفید کنید.

9. آهسته غذا بخورید.

10. چای سبز بیشتر بنوشید.