الکتروکاردیوگرام چیست

الکتروکاردیوگرام یا نوار قلبی چیست –

الکتروکاردیوگرام برای بررسی قلب شما استفاده می شود. هر ضربان قلب معمولاً با یک ایمپالس یا تکانه الکتریکی شروع می شود که به وسیله سلول های خاص در حفره بالایی سمت راست قلبتان ایجاد می شود. الکتروکاردیوگرام(ECG یا EKG) این سیگنال های الکتریکی که در قلب شما حرکت می کنند را ثبت می کند. پزشک شما می تواند از الکتروکاردیوگرام برای بررسی الگوی ضربان های قلب شما و ریتم آنها در تشخیص بیماری های مختلف قلبی استفاده کند.
الکتروکاردیوگرام یک آزمایش غیرتهاجمی و بدون درد است. نتایج الکتروکاردیوگرام شما احتمالاً در روز انجام آزمایش مشخص می شود و پزشکتان در جلسه ویزیت بعدیتان در مورد آن با شما صحبت خواهد کرد.

علت
الکتروکاردیوگرام یک روش غیرتهاجمی و بدون درد برای تشخیص بسیاری از بیماری های قلبی می باشد. پزشک شما ممکن است از الکتروکاردیوگرام برای بررسی موارد زیر استفاده کند:
• بی نظمی در ضربان قلب (آریتمی)
• نقص های قلبی
• بیماری های دریچه های قلبی
• رگ های مسدود شده یا تنگ شده در قلب (بیماری های عروق کرونر قلب)
• در شرایط اورژانسی، سکته قلبی
• سابقه سکته قلبی

عوامل خطر

• الکتروکاردیوگرام یک روش بی خطر می باشد. این روش ممکن است مشکلات اندکی مانند جدا شدن پانسمان در حین وصل کردن الکترودها به قفسه سینه برای اندازه گیری سیگنال های الکتریکی قلب داشته باشد. در موارد اندک، واکنش به الکترودها ممکن است منجر به تورم و قرمزی در پوست شود.

• تست استرس که در آن در حین انجام ورزش یا بعد از داروهای مقلد اثر ورزش، الکتروکاردیوگرام انجام می شود، ممکن است باعث تپش قلب یا به ندرت باعث سکته قلبی شود. این عوارض جانبی به دلیل انجام ورزش یا داروها رخ می دهند نه به دلیل انجام الکتروکاردیوگرام.

• هیچگونه خطر تولید الکتریسیته و برق گرفتگی در طول الکتروکاردیوگرام وجود ندارد. الکترودهایی که روی بدنتان قرار می گیرند، فعالیت الکتریکی قلب شما را ثبت می کنند و الکتریسیته تولید نمی کنند.

آمادگی برای ویزیت پزشک
• آمادگی خاصی برای این آزمایش نیاز نیست. اما از مصرف آب سرد و انجام ورزش قبل از الکتروکاردیوگرام اجتناب کنید. آب سرد می تواند به طور بالقوه باعث تغییرات گمراه کننده در یکی از الگوهای الکتریکی ثبت شده در این آزمایش شود. فعالیت بدنی، مانند بالا رفتن از پله، ممکن است ضربان قلب شما را افزایش دهد.
اقداماتی که انتظار می رود
الکتروکاردیوگرام می تواند در مطب پزشک یا بیمارستان انجام گیرد و اغلب توسط یک تکنسین انجام می گیرد. بعد از پوشیدن لباس بیمارستان، شما بر روی یک تخت یا میز آزمایش دراز می کشید. الکترودها (اغلب 12 تا 15 عدد) به دست ها، پاها و قفسه سینه شما وصل می شوند. الکترودها به یک ژل آغشته می شوند تا به شناسایی و هدایت جریان های الکتریکی قلب شما کمک کند. اگر در قسمت هایی از بدنتان که الکترودها وصل می شوند، مو وجود داشته باشد، ممکن است نیاز به تمیز کردن موها توسط تکنسین باشد تا الکترودها کاملاً روی پوست قرار بگیرند.
شما در حین انجام الکتروکاردیوگرام می توانید به راحتی نفس بکشید اما با این وجود مطمئن باشید که بدنتان گرم باشد و آماده دراز کشیدن باشید. حرکت کردن، صحبت کردن یا لرزیدن ممکن است نتایج آزمایش را تغییر دهد. یک آزمایش الکتروکاردیوگرام استاندارد تنها چند دقیقه طول می کشد.
اگر شما ضربان قلب نامنظمی داشته باشید، این ضربان ها ممکن است در طول زمان چند دقیقه ای الکتروکاردیوگرام استاندارد ثبت نشوند. برای حل این مشکل، پزشک شما ممکن است نوع دیگری از الکتروکاردیوگرام مانند موارد زیر را برای شما پیشنهاد کند:

• پایشگر هولتر: پایشگر هولتر که پایشگر الکتروکاردیوگرام سیار نیز نامیده می شود، در یک زمان 24 ساعته ضربان قلب شما را ثبت می کند. سیم های الکترودهای روی قفسه سینه شما به یک دستگاه ضبط باتری خور وصل است که در جییتان قرار می گیرد یا به کمربند یا شانه وصل می شود. در حین دیدن مانیتور، شما گزارشی از فعالیت ها و علایمتان نیز تهیه کنید. پزشکتان این گزارش را با تصاویر ثبت شده مقایسه می کند تا علل علایمتان را تشخیص دهد.

• دستگاه ضبط اتفاقات: اگر شما همیشه علایم ندارید، پزشک شما ممکن است استفاده از دستگاه ضبط اتفاقات را به شما پیشنهاد کند. این دستگاه شبیه دستگاه پایشگر هولتر است اما به شما این امکان را می دهد که در زمان بروز علایمتان، ضربان قلب شما را ثبت کند. شما می توانید از طریق خط تلفن تصویرالکتروکاردیوگرام خود را برای پزشکتان ارسال کنید.

• تست استرس: اگر مشکلات قلب شما زمانی بروز می کند که ورزش می کنید، پزشکتان ممکن است در حین انجام آزمایش الکتروکاردیوگرام از شما بخواهد که بر روی تردمیل یا دوچرخه ثابت قرار بگیرید. این آزمایش، تست ورزش نامیده می شود. اگر شما بیماری داشته باشید که قادر به پیاده روی نباشید، از داروهای تزریقی استفاده می شود که مقلد اثر ورزش بر قلب شما هستند.

اقدامات لازم پس از آزمایش الکتروکاردیوگرام
معمولاً پزشکتان می تواند نتایج آزمایش الکتروکاردیوگرام شما را در همان روز انجام آزمایش به شما اطلاع دهند. اگر نتیجه آزمایش الکتروکاردیوگرام شما طبیعی باشد، شما ممکن است نیاز به انجام آزمایشات دیگری نداشته باشید. اگر نتایج این آزمایش نشان دهنده وجود مشکلی در قلب شما باشد ممکن است نیاز باشد که آزمایش الکتروکاردیوگرام شما تکرار شود یا آزمایش تشخیصی دیگری مانند اکوکاردیوگرام انجام دهید. درمانی که برای شما در نظر گرفته می شود بستگی به علت علایم و نشانه های شما دارد.

نکات اساسی درمان
ضربان قلب طبیعی بین 50 تا 100 بار در دقیقه می باشد. ضربان قلب تندتر یا آهسته تر و ضربان قلب نامنظم می تواند نشان دهنده مشکلاتی در رابطه با سلامت قلب باشند. از جمله:

• ضربان قلب: معمولاً ضربان قلب با اندازه گیری نبض مشخص می شود اما الکتروکاردیوگرام در مواردی که حس کردن نبض مشکل باشد یا نبض خیلی سریع و نامنظم باشد می تواند مفید باشد.

• ریتم قلبی: الکتروکاردیوگرام می تواند در تشخیص ضربان قلب تند(تاکی کاردی) یا ضربان قلب کند(برادی کاردی) یا سایر بی نظمی ها در ضربان قلب(آریتمی) به پزشک کمک کند. این بیماری ها ممکن است زمانی رخ دهند که عملکرد الکتریکی بخشی از قلب دچار اختلال گردد. در برخی موارد دیگر، داروهایی مانند بتابلوکرها، داروهای سایکوتروپیک یا آمفتامین می توانند باعث آریتمی شوند.

• حمله قلبی: الکتروکاردیوگرام غالباً می تواند شواهد سکته قلبی را نشان دهد. الگوهای الکتروکاردیوگرام می توانند بخش های آسیب دیده قلب و حتی میزان آسیب را نشان دهند.

• خون رسانی و اکسیژن رسانی ناکافی به قلب: زمانی که شما علایمی دارید، انجام دادن الکتروکاردیوگرام می تواند به پزشک شما کمک کند که تشخیص دهد آیا علایم شما به دلیل کاهش خون رسانی به عضله قلبتان می باشد( مانند درد قفسه سینه ناشی از آنژین ناپایدار) یا خیر.

• اختلالات ساختاری در قلب: الکتروکاردیوگرام می تواند بزرگ شدن حفره های قلبی یا دریچه های قلبی، نقص های قلبی و سایر بیماری های قلبی را نشان دهد.