زخم پپتیک چیست –
بیمار)
آقای40 ساله‌ای هستم که از دو هفته قبل دچار دردهای شکمی شده‌ام که با خوردن غذا دردهای شکم من بهتر می شود. هم چنین بعضی اوقات این دردها مرا از خواب بیدار می کند. در گذشته وقتی از داروهای رانیتیدین و سایمتیدین استفاده می کردم بهتر می شدم. سابقه ی مصرف سیگار از 8 سال پیش را دارم. به تازگی که به پزشک مراجعه کردم، ایشان برای من تشخیص زخم اثنی‌عشر دادند و درمان را شروع کرده‌ام. لطفاً در این مورد مرا بیشتر راهنمایی فرمایید؟
آقای دکتر دکترمحمد جعفر فره‌وش، متخصص بیماری‌های داخلی و فوق تخصص گوارش و آندوسکوپی (استادیار دانشگاه علوم پزشکی تهران) پاسخگوی سئوالات زیر می باشند.
1- زخم پپتیک چیست؟
زخم‌های معده و اثنی‌عشر که از به هم خوردن و تحلیل سطح مخاط معده و اثنی‌عشر ایجاد می شوند را “زخم پپتیک” گویند. البته زخم‌ها به طور طبیعی هم ممکن است ایجاد شوند، طوری که حدود 10 درصد افراد در طول عمرشان به زخم های معده و اثنی‌عشر مبتلا می شوند.
زخم اثنی‌عشر شایع تر از زخم معده می باشد و به طور معمول حدود 10سال زودتر از زخم معده افراد را درگیر می کند.
تصویر پایین مخاط معده یا اثنی عشر را نشان می دهد که با از بین رفتن، دچار زخم می شود.
2- زخم‌های معده و اثنی‌عشر در چه افرادی بیشتر دیده می شوند و آیا جنبه ی ژنتیکی هم دارند؟
این زخم‌ها در افرادی دیده می شوند که مبتلا به میکروبی به نام “هلیکو باکتر پیلوری” باشند یا در افرادی که از داروهای مسکن مثل آسپیرین، بروفن و دیکلوفناک به تعداد زیاد استفاده کرده‌اند.
زخم‌های معده و اثنی‌عشر در 20 درصد موارد جنبه ی ژنتیکی دارند. هم چنین افرادی که معده شان اسید زیادتری ترشح می کند و از طرفی دخانیات هم مصرف می کنند، بیشتر در معرض ابتلا به زخم معده و زخم اثنی‌عشر می باشند و متأسفانه این افراد پاسخ مناسبی به درمان هم نمی دهند.
زخم معده و اثنی‌عشر، بیشتر آقایان را مبتلا می کند.
افرادی که زخم معده و اثنی‌عشر دارند، با مصرف بعضی از مواد غذایی سنگین، غذاهای ترش، قهوه و الکل دچار تشدید علایم و برگشت مجدد زخم می شوند.
البته تأثیر تغذیه به تنهایی در ایجاد زخم ثابت نشده است، ولی به نظر می رسد ایجاد زخم با استرس رابطه ی مستقیم داشته باشد و افرادی که مشاغل پُر استرس دارند، بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری اند و استرس‌های شدید و ناگهانی باعث خراش‌های ریزی در معده می شود که “زخم استرس یا STRESS ULCER” نامیده می شود.
کسانی که دچار تصادفات شدید یا سوختگی شدید یا ضربات مغزی شدید شده‌اند، مستعد ابتلا به STRESS ULCER می باشند که البته این نوع زخم دستگاه گوارش موقتی است و با بهبودی شرایط بیمار، از بین می رود.
ولی زخم‌های معده و اثنی‌عشر، بیماری مزمن می باشند که برگشت می یابند و با مصرف داروهایی که اسید را کم می کند و هم‌چنین با استفاده از شربت معده علایم بیماری کاهش می یابد، ولی احتمال برگشت بیماری تا زمانی که عامل اصلی از بین نرود، وجود دارد.
3- علت ایجاد کننده ی زخم‌های معده و اثنی‌عشر کدام است؟
مهم ترین علت ایجاد کننده ی این بیماری میکروب هلیکو باکتر پیلوری می باشد. 80- 70 درصد زخم‌های اثنی‌عشر و معده در اثر آن ایجاد می شوند.
لازم به ذکر است که همه ی کسانی که این میکروب را دارند ممکن است زخم نداشته باشند و در این صورت لازم نیست درمان شوند. چنان که این میکروب در بیش از نیمی از جمعیت دنیا وجود دارد و شایع‌ترین عفونت انسانی می باشد که خوشبختانه در جوامع پیشرفته شیوع آن کاهش پیدا کرده و در جوامعی که از نظر بهداشتی وضعیت پایینی دارند و همین طور سطح سواد در آن‌ها پایین می باشد، این بیماری بیشتر دیده می شود.
میزان مبتلا شدن در کشورهای جهان سوم به طور غالب در سنین پایین می باشد.
میکروب هلیکو باکتر پیلوری از طریق دهانی- مدفوعی و با استفاده از آب و غذاهای آلوده منتقل می شود و در بزاق دهان هم وجود دارد. به همین علت اگر یک فرد در یک خانواده مبتلا شود، احتمال ابتلا سایر اعضای خانواده بیشتر می شود. در نتیجه رعایت بهداشت در پیش گیری از ابتلا به این بیماری بسیار موثر می باشد.
4- علایم بیماری زخم معده و اثنی‌عشر کدام است؟
علایم این بیماری عبارتند از: دردهای ناحیه ی وسط و بالای شکم؛ و گاهی در سمت راست و زیردنده‌ها و در موارد کم تری در سمت چپ احساس می شود.
هم چنین گاهی اوقات احساس نفخ و پُری شکم و احساس سوزش و به ندرت تهوع و استفراغ، وجود دارد. زخم‌های اثنی‌عشر باعث می شود که بیمار شب از خواب بیدار شود و با خوردن شربت معده یا غذا درد بیمار کم می‌شود، بنابراین کسانی که زخم‌های اثنی‌عشر دارند به علت این که مُدام از غذا استفاده می کنند تا درد ساکت شود، دچار اضافه وزن و چاقی می شوند. گاهی زخم‌ها باعث خونریزی و سوراخ شدن و به ندرت تنگی مجرای خروجی معده هم می شود.
1- راه‌های تشخیص بیماری زخم معده و زخم اثنی‌عشر کدام است؟
معمولاً در افراد جوان اگر علامت‌هایی مانند کاهش وزن، کم‌خونی ، استفراغ و احساس گیر کردن غذا وجود نداشته باشد و فقط درد معده داشته باشند، بایستی از آن‌ها آزمایش خون و تست تنفسی برای میکروب هلیکوباکتر گرفته شود و در صورت اثبات آن، درمان شوند.
ولی در افرادی که بالای 40 سال دارند، یا دچار کم خونی، تهوع و استفراغ هستند یا احساس گیر کردن غذا دارند، حتماً باید آندوسکوپی انجام شود.
برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری، باید از انتقال میکروب هلیکوباکتر به انسان جلوگیری شود.
2- راه‌های درمان این بیماری کدام است؟
اگر میکروب هلیکوباکتر در معده وجود داشته باشد، بایستی توسط پزشک متخصص این میکروب با آنتی بیوتیک و داروهای مربوطه درمان شود.
کسانی که از داروهای آسیب زننده به معده استفاده می کنند، باید داروهای کم کننده ی اسید معده را حتماً استفاده نمایند.
اگر عوارض زخم مشاهده شود (مانند خونریزی، سوراخ شدن و انسداد شدید) بیمار باید بستری شود و در غیر این صورت به طور معمول بیماران به صورت سرپایی مداوا می شوند. البته از مراحل بسیار مهم درمان، قطع سیگار و عدم استفاده از مشروبات الکلی می باشد.
3- عدم درمان به موقع این بیماری چه عوارضی ممکن است داشته باشد؟
عدم درمان به موقع ممکن است باعث درد و ناراحتی در بیمار شود و بیمار مجبور شود به طور مداوم از دارو استفاده کند و مراجعات پزشکی مکرر داشته باشد که باعث صرف هزینه ی اقتصادی بالایی می باشد. هم چنین گاهی در اثر عوارضی مانند سوراخ شدن یا خونریزی یا انسداد نیاز به جراحی پیدا می شود و در بعضی مواقع زخم‌های اثنی‌عشر به سمت عقب پاره می شود (به سمت لوزه‌‌المعده) و باعث پانکراتیت (التهاب لوزالمعده) می شود و اگر چنانچه سوراخ شدگی درمان نشود و جراحی صورت نگیرد، می تواند به اعضای مجاور صدمه ی جدی بزند.
4- آیا بعد از درمان این بیماری، امکان برگشت مجدد آن وجود دارد؟
بله، اگر میکروب هلیکوباکتر به طور کامل درمان نشود یا اگر میکروب نسبت به داروهای تجویز شده مقاوم باشد، بیماری مجدداً برگشت می یابد.
ممکن است به دنبال از بین رفتن میکروب، فرد دوباره میکروب را از محیط بگیرد یا از طریق یکی از اعضای خانواده میکروب منتقل شود.
5-راه‌های جلوگیری از ابتلا به این بیماری کدام است؟
برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری، باید از انتقال میکروب هلیکوباکتر به انسان جلوگیری شود. در این راستا باید وضعیت بهداشتی جامعه اصلاح شود، بیمار کشیدن سیگار را ترک کند (چون سیگار هم باعث زخم می شود و هم اثر دارو را کم می کند)، افراد زندگی متعادلی داشته باشند و از فشارهای روحی و استرس‌ها دوری کنند و وعده‌های غذایی منظم و به مقدار کم داشته باشند.
6- آیا استفاده از رژیم غذایی خاصی در بهبود این بیماری یا جلوگیری از آن موثر است؟
در جلوگیری از پیشرفت بیماری یا بهبودی آن، از نظر پزشکی تا کنون رژیم غذایی خاصی ثابت نشده است.
البته مواد غذایی مانند فلفل و مواد غذایی ترش، خراش‌های سطحی در معده ایجاد می کنند و در کسانی که دچار زخم معده هستند، زخم‌ها را بدتر می کنند.
بهتر است در چنین مواردی مصرف میوه و سبزی قطع نشده و با توجه به نیاز بدن، سبزی ها و میوه های تازه توصیه می شود. فقط از مصرف میوه های ترش و کال و حجیم و نفاخ خودداری نمایند.
این بیماران باید از غذاهای سبک استفاده کنند و از مصرف سیگار و الکل و قهوه خودداری نمایند. غذا را با حجم کم و در ساعات منظم و به دفعات مصرف نمایند.
7- توصیه ی شما به این بیمار 40 ساله کدام است؟
چنان چه از طریق بررسی آزمایشات خون جهت هلیکوباکتر و انجام آندوسکوپی، برای این بیمار تشخیص زخم داده شود، بایستی از داروهای ضد هلیکوباکتر که شامل 3 یا 4 دارو می‌باشد (که دوتای آن آنتی بیوتیک است) استفاده کنند.
مقدار مصرف داروی ضد میکروبی حدود 2 هفته می باشد. باید حدود 4 هفته نیز دارویی مصرف کند که فقط اسید را کاهش می دهد. مطمئن باشد که با انجام اقدامات درمانی مناسب،بهبودی حاصل خواهد شد.
8- توصیه ی کلی شما برای مبتلایان به این بیماری چیست؟
اگر این بیماران سیگار مصرف می کنند، به طور قطع باید سیگار را ترک کنند و چنان چه اقدامات درمانی را به طور کامل انجام دهند به طور یقین بیماری درمان خواهد شد. اگر با انجام اقدامات درمانی مناسب، باز هم بیماری در این افراد پیشرفت کند ممکن است این علایم مربوط به علت‌های دیگری مانند برگشت اسید معده به مری (ریفلاکس) یا مشکلات سنگ‌های کیسه صفرا یا روده ی تحریک پذیر یا اختلالات فونکسیونل (عملکردی) معده باشد که بیشتر با استرس و اضطراب ارتباط دارد.
توصیه می کنم اگر چاق هستند، وزن خود را تا حد متعادل کاهش دهند و ورزش و پیاده روی کنند تا هم آرامش روحی و هم سلامت جسمانی بهتری داشته باشند.