مقاله درباره زگیل

مقاله درباره زگیل -ويروس‏هايي كه باعث بوجود آمدن زگيل مي‏شوند مربوط به خانواده‏اي از ويروس‏ها بنام پاپيلوما هستند. ظاهر يك زگيل بستگي به محل پيدايش آن دارد. زگيل‏ها معمولاً به رنگ پوست بوده و در لمس زبر و ناصاف هستند، اما گاهي هم مي‏توانند تيره يا صاف و هموار باشند.

انواع زگيل كدام است؟
زگيل‏ها انواع مختلفي دارند كه عبارتند از:
– زگيل‏هاي معمولي
– زگيل‏هاي كف پا
– زگيل‏هاي صاف
– زگيل‏هاي تناسلي

زگيل‏هاي معمولي:
اين نوع زگيل معمولاً اطراف ناخن، روي انشگتان و پشت دست بوجود مي‏آيد. اين نوع زگيل‏ها بيشتر در قسمت‏هايي كه در پوست خراشيدگي ايجاد شده است (مثلاً به دنبال جويدن ناخن‏ها يا كندن گوشه‏هاي ناخن) بوجود مي‏آيند.

زگيل‏هاي كف ‏پا:
نوعي زگيل كه معمولاً در كف‏پا ايجاد مي‏شود و به تعداد زياد و دسته دسته بوجود مي‏آيند ”زگيل‏هاي معمولي به سمت خارج پوست برجسته نمي‏شوند زيرا فشار حاصل از راه رفتن روي كف‏پا باعث صاف و پهن شدن آنها شده و آنها را به داخل پوست فشار مي‏دهد. در سطح اين نوع زگيل‏ها اكثراً نقاط سياهي ديده مي‏شود كه همان عروق خوني هستند كه تغذيه زگيل را به عهده دارند. زگيل‏هاي كف‏پا ممكن است دردناك باشند، مثل اينكه سنگي در كفش باشد.

زگيل‏هاي مسطح:
اين زگيل‏ها از زگيل‏هاي ديگر كوچك‏تر بوده، سطحي هموارتر دارند و اكثراً به تعداد زياد ايجاد مي‏شوند (20 تا 100 عدد)، ممكن است هر جايي از بدن را درگير كنند ولي در كودكان بيشتر روي صورت بوجود مي‏آيند. اين زگيل‏ها بيشتر اوقات در آقايان در نواحي رويش ريش و در خانم‏ها روي ساق پا پيدا مي‏شوند. كه احتمال صدمه ديدن آن هنگام تراشيدن موهاي اين قسمت‏ها وجود دارد.

زگيل‏هاي تناسلي:
اين زگيل‏ها مشكل شايع و نگران كننده‏اي در بالغين به شمار مي‏روند و اكثراً كوچك و صاف هستند ولي مي‏توانند باريك و بلند هم باشند. سطح آنها نرم بوده و بر خلاف بقيه زگيل‏ها زبر و پوسته‏پوسته نيستند. زگيل‏هاي تناسلي در خانم‏ها ممكن است، داخل مهبل يا گردن رحم، اطراف معقد و يا داخل راست روده را گرفتار كنند. ويروس‏هايي كه عامل زگيل‏هاي تناسلي هستند به ندرت باعث زگيل‏هاي دست يا پا مي‏شوند ولي مي‏توانند باعث پديد آمدن زگيل‏هايي در دهان گردند. بنظر مي‏رسد زگيل‏هاي تناسلي با سرطان‏هاي ناحيه تناسلي مرتبط باشند.

علت ابتلا به زگيل چيست؟
زگيل‏ها مي‏توانند از شخصي به شخص ديگر و گاهي بطور غيرمستقيم از طريق وسايل آلوده منتقل شوند. از زمان اولين تماس با ويروس تا زماني كه زگيل آنقدر بزرگ شود كه با چشم قابل ديدن باشد معمولاً چندين ماه طول مي‏كشد. خطر ابتلا به زگيل‏هاي دست، پا و زگيل‏هاي صاف كم است. در صورتي كه زگيل‏هاي تناسلي بيشتر واگيردار هستند. بنابراين لازم است تدابيري بكار برده شوند كه از انتقال زگيل‏هاي تناسلي از بيمار به همسر او جلوگيري شود. برخي، به علت ضعف ايمني نسبت به ويروس زگيل هر بار كه با اين ويروس تماس پوستي پيدا مي‏كنند، به ضايعات جديدي مبتلا مي‏شوند. اگر پوست به هر شكل آسيب ببيند، ويروس‏ها راحت‏تر زگيل ايجاد مي‏كنند، به همين دليل كودكاني كه ناخن خود را مي‏جوند يا گوشه‏هاي ناخن خود را مي‏كنند، بيشتر مبتلا به زگيل مي‏شوند.

همانظوري كه برخي از افراد خيلي زود مبتلا به سرماخوردگي مي‏شوند، برخي نيز بيشتر از بقيه مبتلا به زگيل مي‏شوند. همچنين بيماراني كه سيستم ايمني ضعيفي دارند بيشتر مستعد عفونت با ويروس‏هاي زگيل هستند.

آيا زگيل بايد درمان شود؟
در كودكان، معمولاً زگيل، بدون درمان و پس از طي دوره‏اي چند ماهه تا چند ساله ناپديد مي‏شود. با اين حال، از آنجا كه احتمال گسترش زگيل به ساير نواحي بدن فرد مبتلا و يا انتقال آن به افراد ديگر وجود دارد، درمان زگيل منطقي به نظر مي‏رسد. بويژه هنگامي كه زگيل‏ها باعث ناراحتي يا درد شوند، درمان ضرورت مي‏يابد. در زگيل‏هاي تناسلي مزمن، احتمال ابتلا به سرطان پوستي تا حدودي افزايش مي‏يابد. همچنين در خانم‏هاي مبتلا به زگيل تناسلي احتمال ابتلا به سرطان گردن رحم بيشتر است. به همين دلايل، همه بالغين مبتلا به زگيل تناسلي بايد تحت درمان قرار گيرند. تمامي خانم‏هاي مبتلا به زگيل تناسلي حتي پس از درمان بايد بطور منظم آزمون پاپ‏اسمير انجام دهند.

چگونه مي‏توان زگيل را درمان كرد؟
متخصصين پوست بسته به سن بيمار و نوع زگيل، درمان‏هاي متفاوتي را به كار مي‏برند. در كودكان، زگيل‏هاي متفاوتي را به كار مي‏برند. در كودكان، زگيل‏هاي معمولي را مي‏توان با استعمال روزانه تركيبات حاوي اسيد ساليسيليك ضعيف درمان نمود. معمولاً اين روش ناراحتي زيادي ايجاد نمي‏كند ولي ممكن است هفته‏ها طول بكشد تا نتايج قابل قبول بدست آيد. اگر زگيل دردناك و زخمي شود، درمان بطور موقت بايد متوقف گردد. روش ديگر درمان، استعمال موضعي كانتاريدين توسط پزشك متخصص پوست است كه بعد از گذشت چند روز باعث بوجود آمدن تاولي زير زگيل مي‏شود و پزشك مي‏تواند سقف اين تاول را كه حاوي ويروس‏هاي كشته شده زگيل است، بچيند.

در بزرگسالان و نوجوانان، منجمد كردن با ازت مايع، درمان انتخابي مي‏باشد. اين روش درماني خيلي دردناك نيست و پيدايش جوشگاه ناشي از آن نادر است. با اين حال تكرار اين درمان پس از يك تا سه هفته براي بهبودي كامل كليه زگيل‏ها معمولاً ضروري است. سوزاندن با برق (كوتر كردن) روش ديگري است كه زگيل طي يك مرحله در مطب برداشته مي‏شود. احتمال ايجاد جوشگاه و درد، طي اين روش بيشتر از منجمد كردن است.

درمان زگيل‏هاي كف‏پا مشكل است زيرا قسمت اعظم زگيل زير سطح پوست قرار دارد. روش‏هاي مختلف درمان آن عبارتند از: استفاده از چسب‏هاي اسيد ساليسيليك، استعمال مواد شيميايي ديگر، استفاده از روش‏هاي جراحي مثل ليزر يا انجماد يا كوتر (سوزاندن). ممكن است لازم شود كه بيمار براي كاهش تعريق پا، دارو مصرف نمايد. تعداد زگيل‏هاي صاف معمولاً بيشتر از آن است كه با روش‏هاي فوق‏الذكر درمان شوند. لذا بكار بردن روش‏هاي لايه برداري پوست با استفاده از استعمال روزانه اسيد ساليسيليك يا ترتينوئين توصيه مي‏شود. در برخي از بالغين، درمان‏هاي دوره‏اي و مكرر در مطب لازم و ضروري است.

معمولاً درمان زگيل‏هاي تناسلي از همه موارد مشكل‏تر است. ابتدا بايد جاي تمامي زگيل‏ها مشخص شود. اين امر مستلزم معاينه مهبل و گردن رحم در خانم‏ها و راست روده در هر دو جنس است. ممكن است درمان مرتب و مكرر در مطب و با استفاده از برخي اسيدها يا منجمد كردن لازم باشد. گاهي داروي ”پودوفيلين“ جهت استعمال هفتگي در منزل تجويز مي‏گردد.

زگيل‏هاي تناسلي خيلي مقاوم يا خيلي بزرگ را بايد با يكي از روش‏هاي جراحي درمان كرد. همسر بيمار نيز بايد از نظر وجود زگيل‏هاي تناسلي معاينه شود. درمان زگيل‏هاي تناسلي گاهي بسيار مشكل است و حتي درمان‏هاي متعدد و مكرر هم موفقيت آن را تضمين نمي‏كند.

ليزر براي تخريب برخي از انواع زگيل‏ها بكار مي‏رود، ولي درمان با ليزرگران است. روش ديگر درمان زگيل، تزريق يك داروي ضدسرطاني به نام بلئومايسين به داخل هر زگيل است. البته تزريق آن دردناك است و گاهي عوارض جانبي ديگري نيز دارد.

روش درماني ديگر ايمونوتراپي است كه بوسيله آن سيستم دفاعي بدن جهت نابودي ويروس زگيل تقويت مي‏شود. براي درمان زگيل از ورش‏هاي مختلف ايمونوتراپي استفاده شده است. در يكي از اين روش‏ها ابتدا سيستم ايمني بدن بيمار را به يك ماده شيميايي خاص، حساس مي‏كنند. سپس اين ماده را با غلضت مناسب بر روي زگيل‏ها مي‏مالند بنحوي كه واكنش حساسيتي خفيفي در اطراف زگيل تحت درمان رخ دهد. اين واكنش آلرژيك مي‏تواند باعث ناپديد شدن زگيل‏ها شود.

همچنين مي‏توان داروي ”اينترفرون“ را به داخل زگيل تزريق كرد كه باعث تحريك و افزايش واكنش سيستم ايمني فرد و به دنبال آن، از بين رفتن زگيل مي‏شود. داروي ديگري كه اخيراً در درمان زگيل بخصوص زگيل‏هاي تناسلي با موفقيت به كار رفته است “Imiquimod” مي‏باشد. اين دارو به صورت كرم است كه بر روي زگيل ماليده مي‏شود و با تحريك سيستم ايمني، زگيل‏ها را از بين مي‏برد.

هيچگاه خودسرانه اقدام به درمان زگيل‏هاي خود نكنيد. ممكن است شما نوع ديگري از ضايعات پوستي را با زگيل اشتباه بگيريد و براي بيماري و خيم‏تري به اشتباه درمان زگيل را بكار ببريد. در مورد تشخيص و تعيين راه صحيح درمان زگيل بايد به توصيه‏هاي متخصص پوست توجه كنيد.

بسياري از مردم اعتقاد دارند درمان‏هاي عاميانه يا هيپنوتيزم در درمان زگيل مؤثر مي‏باشد. از آنجاييكه زگيل‏ها بالاخص در كودكان ممكن است خودبخود ناپديد شوند، تشخيص اين كه آيا درمان مؤثر بوده يا اينكه گذشت زمان باعث بهبودي خودبخود زگيل شده مشكل است.

علت عود زگيل‏ها چيست؟
گاهي اوقات بنظر مي‏رسد به همان سرعتي كه زگيل‏هاي قديمي از بين مي‏روند، زگيل‏هاي جديدي پديدار مي‏شوند. دليل امر اين است كه زگيل‏هاي قديمي قبل از اينكه درمان شوند ويروس را به پوست نواحي اطراف زگيل‏هاي ”جديد“ اطراف زگيل‏هاي اصلي رشد مي‏كنند.
بهترين راه محدود كردن زگيل اين است كه زگيل‏هاي جديد را به همان سرعتي كه رشد مي‏كنند درمان كنيم تا آنها فرصت كمتري براي پخش كردن ويروس به پوست اطراف داشته باشند. از سوي ديگر، هيج روش درماني قطعي براي زگيل وجود ندارد و احتمال عود زگيل پس از هر نوع درمان وجود دارد. معاينه بوسيله پزشك متخصص مي‏تواند شما را از اينكه زگيل‏ها كاملاً درمان شده‏اند مطمئن كند.