آناتومی بینی انسان

1- گلابلا (GLABELLA): برآمدگی پیشانی میان دو ابرو می باشد.

2- ریشه و یا پل بینی (NASION OR BRIDGE): گودی انتهای بینی که پایین گلابلا قراردارد.

3- دورسم بینی (DORSUM ): شیب میان ریشه و نوک بینی، دورسم بینی نام دارد.

4- نوک بینی (APEX=NOSE TIP)

5- بوسه گاه (PHILTRUM): گودی و شیار میان لب بالا و بینی.

6- کالوملا و یا کالومنا (COLUMELLA/COLUMNA): ستون و پوستی که دو سوراخ بینی را از هم جدا می سازد.

7- تیغه بینی (SEPTUM): دیواره داخلی بینی که  مجرای بینی را به دو قسمت چپ و راست تقسیم می کند. بخش قدامی و مرکزی آن از غضروف و بخش خلفی آن از استخوان های نازکی بنام اتموئید و وومر تشکیل یافته است. تیغه بینی به عنوان تکیه گاه  و هدایت جریان هوا عمل می کند.

8- شاخکهای بینی (TURBINATES OR CONCHAE): شش برجستگی استخوانی (سه عدد در هر طرف- بنامهای شاخکهای تحتانی، میانی و فوقانی) که در جدار خارجی حفره بینی قرار دارند. شاخکهای بینی از پوشش مخاطی پوشیده شده اند. وظیفه شاخک ها گرم و مرطوب کردن هوای استنشاقی و همچنین به دام انداختن ذرات خارجی است.

9- موهای بینی (VIBRISSAE): وظیفه موها به دام انداختن ذرات خارجی است.

10- غضروف طرفی فوقانی (UPPER LATERAL CARTILAGE): دو غضروف طولی و مثلثی شکل در دو طرف تیغه بینی.

11- غضروف طرفی تحتانی (LOWER LATERAL CARTILAGE): دو غضروف که به صورت دو حلقه ناقص بوده و پره های بینی را تشکیل می دهند. این دو غضروف، غضروف بالی بزرگ (GREATER ALAR CARTILAGE) نیز نامیده می شوند.

12- بافت فیبری-چربی (FIBROFATTY TISSUE): دو عدد در دو طرف بینی که دو نیمه خارجی پره های بینی (محل تلاقی پره ها و صورت) را تشکیل می دهند.

13- اسکلت استخوانی بینی شامل: استخوان بینی، زائده های پیشانی فک بالا،استخوان های اتموئید، وومر و کامی می باشد.

14- سوراخهای قدامی بینی (NOSTRILS OR NARES): حفره بینی را به خارج مربوط می کنند.

15- گیرنده ها و پیاز بویایی (OLFACTORY RECEPTORS AND BULB): گیرنده های بویایی مستقر در سقف بینی، بوها را تشخیص داده و از طریق عصب بویایی به پیاز بویایی و سپس به مغز منتقل می کنند.

16- مخاط بینی (NASAL MUCOSA): تمام جدار داخلی بینی از مخاط نسبتا صافی فرش شده است.

آناتومی بینی  انسان (بررسی تخصصی بینی)

تشریح بینی: سرجنین انسان در یک ماهگی

نمو جنین
در هفته چهارم نمو بارداری، سلولهای تاج عصبی(پیش سازهای بینی) حرکت خود را از قسمت خلفی به سوی وسط صورت آغاز می کنند. دوپلاکور متقاران (اپیتلیوم بویایی آینده) به طور تحتانی رشد می کنند، که به دنبال آن حفره های بینی به دو بخش میانی و جانبی تقسیم  می شوند (لب بالا و بینی در آینده) . سپس بخش میانی به فرم تیغه بینی، فیلتروم یا چاله­ی  بالای لب و آرواره­ی بالایی در می آید. و بخش جانبی به فرم کناره های بینی در می آید.
دهان نیز از استومودوم(بخش غضروفی مجرای گوارش) فرم می گیرد که در قسمت زیرین ساختار بینی قرار می گیرد.
غشای دهانی-بینی دهان را از بینی جدا می سازد. به ترتیب، حفره دهانی تحتانی (دهان) و حفره بینی فوقانی(بینی). هنگامیکه حفره های بویائی عمیق تر شدند، دو دهانه برای اتصال حفره بینی به بخش بالایی حلق شکل می گیرند که اصطلاحاً (Choanae) گفته می شود. در ابتدا شکل اولیه (Choanae) ایجاد می گردد، سپس به شکل ثانویه و دائمی Choanae در می آید.
در هفته دهم بارداری، سلول ها به ماهیچه و غضروف واستخوان متمایز خواهند شد. هرگونه ناهنجاری در تشکیل صورت جنین می تواند منجر به مشکلات نامتعارفی نظیر فقدان یا مسدود بودن مسیرهوا، شکاف میانی بینی(فشیر) یا شکاف های جانبی بینی، رشدناقص یا معیوب بینی و پلی راینیا(داشتن دوتا بینی) شود.
رشد جنینی نرمال از این حیث قابل توجه است که نوزاده تازه متولد شده انسان در طول 6هفته اول زندگی اش از طریق بینی اش تنفس می کند، بنابراین اگر کودکی از مسدود بودن مسیربینی، انسداد مسیر خلفی بینی و بافت استخوانی ناهنجار یا بافت نرم غیرطبیعی رنج ببرد، اقدامات درمانی اورژانسی برای تنفس او ضروری است.

ساختمان بینی
برای اصلاح جراجی پلاستیک، آشنایی با آناتومی ساختار بینی لازم است:

بافت های نرم بینیاجزا و زیرواحدهای زیبایی شناختی

منبع خون شریان ها و زیرها
سیستم لنفاوی بینی
اعصاب صورت و بینی
استخوان های بینی
غضروف بینی

بافتهای نرم بینی

پوست بینی: پوست بینی نیز همانند استخوان و غضروف زیر آن،‌نرم و ساختار بینی را حفظ می کند، پوست خارجی به سه بخش عمودی تقسیم می شود(بخش های آناتومیک)، گلابلا(فاصله میان دو ابرو)، برآمدگی بینی، نوک بینی، جهت انجام جراحی پلاستیک اصلاح کننده، در علم تشریح پوست بینی به سه بخش تقسیم می شود:

بخش یک سوم فوقانی: پوست بینی فوقانی ضخیم است و نسبتآً‌انبساط پذیر، انعطاف پذیر ومتحرک است، همینطور که روبه پائین می آید حالت مخروطی می گیرد و محکم به چارچوب استخوانی غضروفی می چسبد، و پوست نازکتر بخش پشتی را می سازد که همان پوست برآمدگی بینی (Bridge) است.

بخش یک سوم میانی: پوست پوشاننده برآمدگی بینی (Bridge) که نازکترین بخش است و کمترین انعطاف پذیری را دارد. زیرا بیشترین چسبندگی را به چارچوب تکیه گاهش دارد.
بخش یک سوم تحتانی: پوست بینی تحتانی به ضخامت پوست بینی فوقانی است، زیرا غدد چربی دار بیشتری دارد، بویژه در نوک بینی.

*آستربینی: آستردهلیزهای بینی انسان با غشای مخاطی اپیتلیوم فلسی پوشده شده است، که به اپیتلیوم تنفسی ستونی تبدیل می شود، هم چنین شامل یک بافت مژه مانند که بطور کاذب طبقه طبقه به نظر می رسد با غدد سروموسینی فراوان که باعث مرطوب نگاه داشتن بینی می شوند ومجرای تنفسی را از عفونت های باکتریایی و اشیای خارجی مصون نگاه می دارد.

*ماهیچه های بینی: حرکات بینی انسان توسط گروهی از ماهیچه های صورت و گردن کنترل می شود که محکم به پوست متصل شده است. این ماهیچه ها به4گروه عملکردی تقسیم می شوند که توسط پوشش وتری سطحی به هم وصل می شوند
– (SMAS) این پوشش یک ورقه متراکم وفیبری، از بافت رابط کلاژنی است که پوشاننده و فرم دهنده انتهای ماهیچه هاست.

 حرکات بینی تحت تأثیر موارد زیر هستند:

1 گروه ماهیچه ای بالابرنده- که شامل ماهیچه Procerus و عضله بالابر Labii superioris alaegenasi می باشد.
2. گروه ماهیچه ای منقبض شونده- که شامل ماهیچه alar nasalis و عضله منقبض شونده Septi nasi می باشد.
3. گروه ماهیچه ای متراکم کننده- که شامل ماهیچه transvers nasalis می باشد.
4. گروه ماهیچه ای متسع کننده- که شامل ماهیچه dilator naris می باشد که باعث بسط یافتن سوراخ بینی می شود و شامل 2بخش است، i ) عضله متسع کننده قدامی  a ) عضله متسع کننده خلفی
عمل زیبایی بینی: اجزای زیبائی شناختی بینی

 زیبایی شناختی بینی- اجزا و زیرواحدهای بینی

جهت برنامه ریزی برای جراحی نقص های بینی، ساختار خارجی بینی به 9 زیرواحد زیبایی شناختی و 6جزء زیبائی شناختی تقسیم می شود، که جراح پلاستیک با اندازه گیری آنها سایر، وسعت ومحل نقص راتعیین می کند.
9 زیرواحد زیبایی گرایانه در عمل زیبایی بینی:
1-زیرواحد نوک بینی
2-زیرواحد ستونی (کلوملا)
3.زیرواحد پایه آلار راست
4.زیرواحد دیواره آلار راست
5.زیرواحد دیواره آلارچپ
6.زیرواحد پایه آلار چپ
7.زیرواحد پشتی
8.زیرواحد دیواره خلفی راست
9.زیرواحد دیواره خلفی چپ
زیرواحدهای زیبایی شناختی بینی، بعنوان 6جزء زیبائی شکل داده شده اند. هرجزء منطقه ای بزرگتراز زیرواحدها را فرا می گیرد.

شش جزء زیبایی گرایانه بینی: 

1.جزءخلفی
2.جزء دیواره جانبی
3.جزء همی لوبول
4.اجزای مثلث با بافت نرم
5. اجزای آلار
6.جزء ستونی

عمل زیبایی بینی: شریان کاروتید عمومی

برای تعیین موقعیت توپوگرافی نقص بینی از مجموع زیرواحدهاو اجزاء استفاده می شود، جراح پلاستیک بعداز برنامه ریزی روند عمل زیبایی بینی را اجرا می کند. تقسیم توپوگرافی بینی باعث می شود که برش های کوچک اما دقیق و پوشش بافت اصلاح شده تأمین شود و عملکرد، سایز و ظاهر مطلوب برای بیمار ایجاد شود.
از این رو اگر بیش از 50 %  زیرواحد زیبایی شناختی از بین برود یا آسیب ببیند، جراح کل اجزای مربوطه را معمولاً با پیوند بافت منطقه ای از صورت یا سر، یااز جای دیگر بدن بیمار جابه جا می کند.

تأمین خون بینی- شریان ها و رگ ها 

مانند صورت، بینی انسان نیز توسط شریان ها و رگ ها پوشیده شده است. بنابراین حاوی مقدار فراوانی خون می باشد. بخش عمده شریان هایی که به بینی خونرسانی می کنند به دو قسمت تقسیم می شوند: 1) شاخه های شریان کاروتید داخلی، شاخه شریان ethmoid قدامی و خلفی که از شریان افتالمیک سرچشمه می گیرد.
2)شاخه های شریان کاروتید خارجی، شریان اسفنوپالاتاین؛ شریان کلی بزرگتر، شریان لبی بالایی و شریان انگولار. بینی خارجی از طریق سرخرگ صورت خون رسانی می شود که به سرخرگ انگولار می پیوندد. منطقه Sellar یا صندلی ترکی یا زین ترکی (Sella torcica) و ناحیه پشتی بینی توسط شاخه های شریان آرواره ای داخلی (واقع در زیرکاسه چشم) وشریان افتالمیک که از سیستم شریان کاروتیدداخلی مشتق می شود خونرسانی می شود.
دیواره جانبی بینی با شریان اسفنوپالاتین(از پشت و پایین) و شریان ethmoid قدامی و خلفی (از بالا و پشت) خونرسانی می شود. تیغه بینی نیز از طریق سرخرگ اسفنوپالاتاین و شریان ethmoid قدامی وخلفی همراه با گردش خون سرخرگ لبیفوقانی می گردد.این سه منبع رگی در بینی به هم می پیوندند.

علاوه براین جریان خون سیاهرگی بینی نیز همان الگوی جریان خون سرخرگی را دنبال می کند.سیاهرگ های بینی از لحاظ بیولوژیکی قابل توجهاند زیرا دریچه رگی ندارند و ارتباط مستقیم با حفره های سینوس دارند که منجر به پخش عفونت باکتریایی درون جمجمه ای به بینی می گردد.

از این رو، به خاطر تأمین خون فراوان بینی، از لحاظ درمان شناسی استعمال تنباکو در بهبودی پس از جراحی نقش دارند.

سیستم لفناوی بینی
سیستم لنفاوی بینی از غشاء مخاطی سطحی نشأت می گیرد و از عقب به گره های رتروفازنژیال (پشت حلقی) و از جلو یا به گره های سرویکال (گردنی) در گردن یا به غدد تحت فکی(در فک پایین) یا به هردو کشیده می شود.
تحریک عصب بینی: عصب کرانیال (جمجمه ای)، عصب تری ژمینال(عصب سه قلو) احساس را به سمت بینی، صورت و فک بالا(ماکسیلا) هدایت می کنند.

اعصاب بینی
احساس در بینی انسان از دو شاخه ابتدایی عصب کرانیال (جمجمه ای)، عصب تری ژمینال مشتق می شود. فهرست اعصاب، تحریک نسبی عصب را از شاخه های عصب تری ژمینال در بینی، صورت و فک بالا نشان می دهد.
تحریک عصب بینی: عصب جمجمه ای (VII) عصب صورت است که منجر به داشتن احساس در بینی و فک بالا می شود.
عصب نشان داده شده، مناطق آناتومیک بینی وصورت نام برده شده، تحریک عصب بخش افتالمیک(چشمی) را انجام می دهند.

عصب اشک آور- هدایت احساس به فضای کاسه چشم به استثنای غده اشک آور

عصب پیشانی- هدایت احساس به فضای جمجمه و پیشانی
عصب سوپرا اوربیتال- هدایت احساس به فضای جمجمه و پیشانی و پلک
عصب سوپراتروکلیار- هدایت احساس به منطقه میانی پوست پلک و پوست پیشانی
عصب نازوسیلیاری-(عصب بینی مژه ای) هدایت احساس به ناحیه پوستی بینی و غشای مخاطی حفره جلوئی بینی
عصب غربالی قدامی-هدایت احساس در نیمه قدامی حفره بینی:a ) مناطق داخلی سینوس اسموئید و سینوس پیشانی و (b) مناطق خارجی، از نوک بینی به راینیون: رأس قدامی انتهای شکاف استخوان بینی.
عصب اسموئید خلفی- در نیمه فوقانی حفره بینی، اسنفوئیدها و اسموئیدها به کار می روند.
عصب اینتراتروکلیر-هدایت احساس به منطقه میانی پلک ها، ملتحمه پلکی، نازیون(محل اتصال لب و بینی) و پشت استخوانی

تحریک عصب بخش آرواره ای:

عصب آرواره ای- هدایت احساس به فک بالا و صورت

عصب اینفرااوربیتال- (واقع در زیرکاسه چشم) هدایت احساس از پایین کاسه چشم به مجاری خارجی بینی
عصب زیگوماتیک- احساس را از استخوان گونه و قوس گونه، برناحیه استخوان گونه هدایت می کند.
عصب دندانی بالایی خلفی- احساس دردندان ها و لثه
عصب دندانی بالایی قدامی- رفلکس عطسه را کنترل می کند.
عصب اسفنوپالاتین- به دو شاخه جداری و جانبی تقسیم می شود و احساس را از نواحی مرکزی وعقب حفره بینی منتقل می کند.

آناتومی بینی :

مخروط وارونه صدف مانند
اعصاب پاراسمپاتیک صورت و فک بالا از شاخه GSP عصب کرانیال (جمجمه ای )VII یا همان عصب صورت مشتق می شود. عصب GSP به بخشی از سیستم عصبی سمپاتیک مشتق از شبکه عصبی کاروتید ملحق می شود تا عصب ویدین (Vidian) را تشکیل دهند.
این عصب از یک گانگلیون (غده عصبی) در دستگاه عصبی خود مختار در عصب آرواره ای می گذرد. جایی که فقط اعصاب پاراسمپاتیک باهم سیناپس دارند، و از طریق بخش آرواره ای عصب کرانیال V ، عصب تری ژمینال به غده اشکی و غدد بینی وکام ملحق می شود.

آناتومی استخوانی بینی:

در بخش فوقانی بینی، جفت استخوان های بینی به استخوان پیشانی وصل شده اند. از سمت بالا و کنار، جفت استخوان های بینی به استخوان های اشکی متصل اند، از سوی پایین و جانب نیز این استخوان ها به بخش صعودی ماکسیلا(فک بالا) ملحق شده اند.
از طرف بالا و پشت، تیغه استخوانی بینی مرکب است از صفحه عمودی استخوان غربالی. استخوان تیغه بینی (ومر) در پایین و پشت قرار گرفته است و بخش اندکی از مدخل چانال (Choanal) را در محل اتصال حلق و بینی تشکیل می دهد. (جزء بالائی حلق که توسط مسیربینی ادامه می یابد). کف بینی، استخوان جلوآرواره زیرین و استخوان کام را در بردارد.
تیغه بینی مرکب است از غضروفی چهارگوش، استخوان وُمر(صفحه عممودی استخوان غربالی)، استخوان جلو آرواره زیرین و استخوان کامی.
هریک از دیواره های جانبی بینی شامل سه جفت مخروط وارونه است که کوچک، نازک و دارای استخوان های صدف مانند هستند: (i)کونچای بالایی  (ii) کونچای میانی و (iii) کونچای تحتانی. این ها چارجوب استخوانی مخروط های وارونه هستند. دراطراف مخروط های وارونه،‌دیواره میانی سینوس آرواره ای قرار دارد. در پایین مخروط ها فضای مجرا که نام آن مشابه نام مخروط هاست قرار دارد. برای مثال، مخروط فوقانی، مجرای فوقانی.
سقف داخلی بینی مرکب است از صفحه افقی مشبک روزنه دار( از استخوان غربالی) که از میان آن تارهای حسی عصب بویایی (عصب جمجمه ای I ) می گذرند. نهایتاً‌پایین و پشت صفحه سوراخ دار سمت استخوانی سینوس اسفنوئید قرار دارد.

هرم غضروفی بینی:
تیغه غضروفی از استخوان های بینی درخط میانی تا تیغه ی استخوانی در خط میانی وسعت دارد. سپس روبه پایین و به سمت استخوان های کف بینی می رود، تیغه بینی چهار گوش است، نیمه بالائی آن در دو طرف دو غضروف مثلثی ذوزنقه ای دارد: غضروف بالایی جانبی، که با تیغه پشتی در خط میانی آمیخته می شود و از پهلو با رباط های سست به حاشیه استخوانی دهانه گلابی شکل اتصال دارد، جائیکه انتهای تحتانی غضروف جانبی فوقانی آزاد است و به جائی متصل نیست.
زاویه داخلی توسط تیغه بینی و غضروف جانبی فوقانی شکل می گیردو به این ترتیب دریچه داخلی بینی تشکیل می شود. غضروف های کنجدی در مجاورت غضروف جانبی فوقانی دربافت هم بند حلقه ای – رشته ای قرار دارند.
در پایین غضروف های جانبی فوقانی، غضروف های جانبی پایینی قرار دارند، جفت غضروف های جانبی تحتانی به طرف خارج نوسان می کنند، از اتصال میانی به سمت تیغه انتهایی درخط میانی درناحیه ساق میانی. سرانجام، غضروف های جانبی تحتانی به سمت خارج، بالا و طرفین به عنوان ساق جانبی خودنمایی می کنند.این غضروف ها برخلاف غضروف های جانبی فوقانی متحرک هستند. علاوه بر این، در برخی افراد حرکت بینی دیده شده است. برای مثال منحنی روبه خارج لبه های پایینی غضروف های جانبی بالایی و منحنی رو به داخل لبه های سفالیک غضروف های آلار.

تشریح بینی خارجی
شکل زیرواحدهای بینی- دورسام(تیغه وسط بینی)، دیواره های جانبی، لوبول، مثلث های نرم، پره بینی و کلوملا-باتوجه به نژاد و گروههای قومی بیمار به اشکال مختلفی شکل می گیرند، بنابراین چهره شناسی بینی به صورت آفریقائی(پلاتی راین) دارای بینی باریک)، آسیایی : ساب پلاتی راین (دارای بینی پهن و کتاه، قفقازی پهن وصاف: لپتوراین (دارای بینی باریک) و اسپانیایی: پارالیتوراین(دارای بینی باریک از اطراف) نامیده می شود.
دریچه خارجی مربوط به هر بینی به سایز، شکل، و استحکام غضروف جانبی تحتانی بستگی دارد.

تشریح بینی داخلی
در خط میانی بینی، سپتوم یک ساختار مرکب دارد که به دو نیمه مشابه تقسیم می گردد. دیواره جانبی بینی و سینوس های نزدیک بینی(کونچا) صدف فوقانی، صدف میانی و صدف تحتانی، باعث شکل گیری مسیرهای مشابهی می شوند، مجرای فوقانی، مجرای میانی و مجرای تحتانی، برروی دیوار جانبی بینی.
مجرای فوقانی ناحیه زهکشی سلولهای استخوان غربالی خلفی و سینوس اسفنوئید هستند و مجرای میانی منطقه زهکشی سینوس های اسموئید(غربالی) قدامی و سینوس های پیشانی و آرواره ای را فراهم می کند. و مجرای تحتاتی منطقه زهکشی مجرای بینی – اشکی را ایجاد می نماید.
دریچه داخلی بینی، ناحیه مجاور غضروف جانبی بالایی ، سپتوم، کف بینی و رأس قدامی مخروط وارونه تحتانی را در بر دارد. در بینی های باریک(لیپوراین)، این کم پهناترین جزء راه هوایی بینی محسوب می شود. برای آن که راه تنفس مسدود نشود، این منطقه به یک زاویه بیشتر از پانزده درجه نیازدارد، جهت اصلاح اینگونه مشکلات باریک بودن بینی، بوسیله پیوندهای گسترش دهنده و درزهای مشخص دریچه بینی را عریض تر می کنند.

تحلیل بینی:
عمل زیبایی بینی: تشریح بینی: فیلتروم(فاصله بینی و لب)
مدیریت جراحی نقایص و بدشکی های بینی، 6زیرواحد آناتومیک برای بینی درنظر می گیرد (i) دورسام(تیغه وسط بینی)، (ii) دیواره های جانبی (جفت)، (iii) همی لوبول ها(جفت)، (iv) مثلث نرم(جفت)، (V) پره های بینی(جفت)، و (VI) کلوملا.
در جراحی اصلاح و ترمیم بینی باید تمامی زیرواحدهای آناتومیک که توسط نقص یا بدشکلی تحت تأثیر قرار گرفته اند را شناخت، بنابراین کل زیرواحدها اصلاح می شوند به ویژه زمانی که برش دادن محل نقص بیش از % 50 زیرواحدها را شامل شود. از نظر زیبایی شناختی بینی- از نازیون(نقطه میانی محل اتصال بینی به پیشانی) تا محل اتصال لب به کلوملای بینی- در حالت ایده آل یک سوم بعد عمودی چهره یک فرد را اشغال می کند، و از یک پره بینی تا پره دیگر، به طور ایده آل باید یک پنجم بعدافقی چهره فرد رادر بر بگیرد.
زاویه ناز وفرونتال(بینی- پیشانی) ، بین استخوان پیشانی و فازیون معمولاً 120درجه میباشد:
زاویه بینی- پیشانی در صورت مردان تندتر از این زاویه در چهره زنان است. شیب زاویه بینی –صورت، نسبت به صافی سطح صورت، تقریباً‌40-30 درجه می باشد. زاویه بینی-لبی، شیب بین کالملا و فیلتروم
تقریباً 95-90درجه در صورت مردان و تقریباً‌105-100 درجه در صورت زنان می باشد.
بنابراین وقتی از نیمرخ به چهره نگاه کنیم، تصویر طبیعی کالملا(ارتفاع سوراخ بینی) 2میلی متراست.
و دورسام نیز بایستی کاملاً‌مستقیم الخط باشد. وقتی از پایین نگاه کنیم، پایه آلاریک مثلث متساوی الساقین  را می سازد که رأس آن در لوبون زیر نوک بینی قرار گرفته است، دقیقاً پایین نوک بینی. برآمدگی نوک بینی متناسب (فاصله بین نوک بینی از صورت) با استفاده از روش گود تعیین می گردد، که در آن برآمدگی نوک بینی باید 60-55 درصد فاصله بین نازیون (محل الحاق بینی به پیشانی) و نقطه تعریف نوک بینی باشد. ممکن است در کالملا شکاف دو برابر دیده شود که نشانگر تحول ساق میانی غضروف جانبی پائینی و ساق میانی است.
روش Goode وسعت بینی را از سطح صورت توسط اندازه گیری فاصله شیار آلار از نوک بینی تعیین می کند. به این ترتیب طول دورسام بینی تعیین می شود. اندازه برآمدگی بینی از طریق ترسیم کردن یک مثلث قائم با خطوطی از نازیون(اتصال بینی-پیشانی) به شیارآلار به دست می آید. سپس ترسیم خط عمودی دیگری که نوک بینی را قطع کند،‌ نسبت برآمدگی بینی را مشخص می کند. از این رو، محدوده 55/0 به یک تا 60/0 به یک اندازه ایده آل نوک بینی نسبت به طول برآمدگی بینی می باشد.